تصدقت شوم، الهي قربانت بروم؛ در اين مدت که مبتلاي به جدايي از آن نور چشم عزيز و قوت قلبم گرديدم متذکر شما هستم و صورت زيبايت در آيينه قلبم منقوش است. عزيزم اميدوارم خداوند شما را به سلامت و خوش در پناه خودش حفظ کند.
حال من با هر شدتي که باشد مي‌گذرد ولي بحمدالله تاکنون هرچه پيش آمده خوش بوده و الان در شهر زيباي بيروت هستم. حقيقتاً جاي شما خالي است فقط . براي تماشاي شهر و دريا خيلي منظره خوش دارد. صد حيف که محبوب عزيزم همراهم نيست که اين منظره عالي به دل بچسبد...
اين نوشته بخشي از نامه رهبر انقلاب امام راحل به همسرشان مي‌باشد،
