ما حیات را بی حضور تو حیات نمی شمریم...... ما تا وصول فصل ظهورت زندگی نمی کنیم......این فقط تمرین زندگی است.

اماما! دل شدگان سراسیمه به زیارت تو امد اند و ما دل تنگ شدگان عقب ماندگان قافله ایم . راه بسیار است و راه زنان بسیارتر.

اماما! تا به کی غایبانه (عهد بستن )؟ تا به کی غریبانه (ندبه) خواندن؟ تا به کی (توسل) هایمان بی دامان تو؟

در انتظار دیدن  رویت ، در انتظار رایحه ای از وجودت، در حسرت نشانه ای از تو و خیالی که تشنگی جانسوزمان را سیراب کند، منتظریم و لحظه ها را شماره میکنیم...

وقتی تو نباشی همه پنجره ها بسته می مونه،  با زمزمه باد صبا حتی قناری نمی خونه

وقتی تو نباشی دل ها پره دردن ، شادی نمیشه مهمون دل ها، خورشید محبت بی تو سرده      ما اگر تا کنون در این دیار دوام اورده ایم و در این خانه سکنی گزیده ایم از این روست که مستأجر یاد تو بوده ایم.

بیا که هستی ، حیات بیابد و جهان ارام و قرار بگیرد....